Günümüzde mimarlık, arkeoloji, şehircilik gibi disiplinler birbirine karşıt anlamları ve pratikleri aynı anda içeriyor. Daha çok oluşturulan üst diller kapsamında ortaya çıkan anlamlar ve pratikler. Bunlar kendi üzerine kapanan bir sembolik alanı oluşturuyor. Yüzergezer simgeleri ve entelektüel çoğulluğu “kapitone noktaları” ile hakikatlere dönüştüren, öznelliği anonimliğe çeviren mesleki pratikler. Bunlar kamusal gücü arkasına alarak gizlenmiş öznellikleri anonim gerçekler olarak sunuyor ve haksızlıkları gizleyerek simgesel bir şiddet üretiyor. Diğer taraftan bütün entelektüel pratikler aynı zamanda bu şiddetten arındırıldıkça, disipliner ayrımların ötesine geçen, birbiriyle ilişki kuran, içeriğini sorgulayan ve sorgulatan ve öznellikleri içerebilen demokratik bir kamu fikrine bizi daha çok yaklaştırıyor. Peki, o zaman bir disiplinin, örneğin mimarlığın her iki koşulda da aynı işlevi gördüğünü, hatta aynı uğraş olduğunu söylemeye devam edebilecek miyiz?
Yenikapı birkaç önemli meseleyi gün ışığına çıkarıyor. Ulusdevlet tarihi içinde kentin zaman zaman yırtıktan çıkan başka bir tarihi, kamu düzeninin hücreleşmesi ve halkla iletişimsizliği, buradaki projenin eski endüstriyel mantık ve mekân içinde gerçekleşmesi ve muazzam boyutlarına karşılık kentle ilişkisizliği… Konuşacak ne çok konu var! Laleper Aytek’in fotoğrafları buluntular hakkında bir fikir verdiği kadar, kazı alanının içindeki ve hemen yanı başındaki iş gücünü, kentin, insanların hallerini gösteriyor; pek çok olgu ve anlam katmanına işaret ediyor.
KORHAN GÜMÜŞ
Sergi Küratörü: Pelin Derviş
http://laleperaytek.blogspot.com/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder